Zapraszamy na spotkanie z prof. Izoldą Kiec, edytorką pism i biografką Ewy Pohoskiej, poetki wojennej generacji, bohaterki wystawy „Do Potomnego”.
Córka wiceprezydenta Warszawy Jana Pohoskiego, rozstrzelanego w Palmirach w 1940 roku w ramach zbrodniczej niemieckiej Akcji AB, dla którego pisała w dzienniku wiersze; redaktorka pisma „Droga”, łączniczka w Biurze Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK, aresztowana i uwięziona na Pawiaku na początku stycznia 1944 roku, została stracona z grupą więźniów 11 lutego w ruinach warszawskiego getta. W zbiorach Muzeum Literatury znajduje się dziennik poetki z lat 1941-1943, autentyczne świadectwo jej intensywnego, krótkiego i twórczego życia. To właśnie spotkanie z dziennikiem Ewy zainspirowało edytorkę i autorkę biografii „odpominanych” poetek – Zuzanny Ginczanki, Felicji Kruszewskiej do pochylenia się nad spuścizną i dramatycznym losem zapomnianej autorki dramatu Schyłek amonitów.
Czy Ewa mogła znać się z Ginczanką? Jak można czytać jej dziennik i ocalałe teksty w próbie rekonstrukcji biografii intelektualnej i artystycznej młodej poetki?
Wykład będzie połączony z prezentacją dokumentów oraz nieznanych fotografii Ewy Pohoskiej.
Kiedy: 25.07.2024, godz.16:00
Gdzie: Muzeum Literatury, Rynek Starego Miasta 20, Warszawa
Prelekcja towarzyszy wystawie „Do Potomnego. W 80. rocznicę powstania warszawskiego”. Więcej o wystawie: link
Izolda Kiec – literaturoznawczyni, teatrolożka i kulturoznawczyni. Prezeska Fundacji Instytut Kultury Popularnej. Pracuje w Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. Pisze o poezji (m.in. Zuzanny Ginczanki, Felicji Kruszewskiej, Haliny Poświatowskiej, Agnieszki Osieckiej) i teatrze (zwłaszcza popularnym i emigracyjnym) XX–XXI wieku, o kabarecie i piosence. Zajmuje się odkrywaniem i utrwalaniem poznańskich mikrohistorii. Jest edytorką twórczości i biografką Ginczanki, Kruszewskiej i Romana Tadeusza Wilkanowicza; współautorką opracowania spuścizny dziennikarza Wiktora Batera.
