28 maja o godz. 11:00 odbył się drugi już wykład prezentowany w ramach Literackiej Akademii Seniora. Tym razem prelekcję wygłosił prof. Andrzej Stanisław Kowalczyk pt. Stanisław Stempowski – warszawiak z Podola.
W roku 2025 zostaną wydane Pamiętniki Stanisława Stempowskiego. Trzytomowa edycja obejmie całość dzieł, które w pierwszym wydaniu w roku 1953 zostało okrojone przez cenzurę PRL-owską. Stempowski jest nie tylko jednym z najwybitniejszych pamiętnikarzy polskich XX wieku, ale także jedną z najbardziej barwnych postaci pierwszej połowy minionego stulecia. Dość powiedzieć, że w swoim życiu pełnił funkcje tak różne jak: wielki mistrz polskiego wolnomularstwa (dwudziestolecie międzywojenne), działacz społeczny mniejszości polskiej na Ukrainie (1914-1920), minister rolnictwa w rządzie Ukraińskiej Republiki Ludowej atamana Petlury (1920). A przecież Stempowski uczestniczył w antycarskim ruchu studenckim (za co był więziony), wydawał pismo socjalistyczne w Warszawie pt. „Ogniwo” (1902-1905).
Stempowski urodził się w rodzinie polskiej na Podolu, kształcił się w Kamieńcu Podolskim, studiował w Dorpacie, pracował w Warszawie dopóki represje carskie w roku 1905 nie zmusiły go do powrotu na Ukrainę, gdzie przedzierzgnął się w rolnika. Jego tożsamość narodowa była podwójna: polsko-ukraińska, był przywiązany do Podola, lud ukraiński uważał za prawowitego właściciela ziem ruskich, zdolnego do budowy własnej państwowości. Klęska projektu niepodległościowego Ukrainy zmusiła Stempowskiego do porzucenia ziemi rodzinnej. Osiedlił się w Warszawie. W roku 1924 związał się z pisarką Marią Dąbrowską, z którą mieszkał na ulicy Polnej 40 aż do śmierci w roku 1952.
