Cyprian Kamil Norwid, przedstawiciel ostatniego pokolenia romantyków, poeta, prozaik, eseista, filozof, dramaturg, malarz i rysownik.
Twórczość Norwida w znacznym stopniu różni się od tego, co jego współcześni uważali za wybitną poezję. Utwory romantyków ukazywały przede wszystkim uczucia, kiedy Norwid był głównie poetą myśli, twórcą liryki na wskroś intelektualnej. Jego poezja jest trudna, aforystyczna, pozbawiona opisowości, operuje skrótem i wielopiętrową metafora.
Obok liryki i wierszowanej epiki Norwid tworzył również nowele. Do najwybitniejszych utworów tego gatunku należy Ad leones („Na pożarcie lwom”), nowela mówiąca o sytuacji artysty i sztuki w skomercjonalizowanym świecie kapitalizmu. Bohater – artysta rzeźbiarz jest zmuszony do przerobienia swojego dzieła przedstawiającego chrześcijan rzuconych lwom na pożarcie – na alegorię „kapitalizacji”.
Norwid był samotnikiem, utrzymywał kontakty z niewielkim gronem znajomych, najbardziej aktywną formą jego kontaktów towarzyskich były listy, utrzymywał ożywioną korespondencję, która oprócz walorów epistolograficznych jest cennym źródłem do interpretacji jego poglądów.
Cyprian Kamil Norwid, niezrozumiały przez współczesnych, nieobecny w kulturze dziewiętnastowiecznej, został odkryty dopiero na początku XX wieku, w epoce Młodej Polski.
Scenariusz i wykonanie – Grzegorz Gierak
