Zapraszamy 8 sierpnia (czwartek) o godz.16:00 na wykład prof. Katarzyny Kuczyńskiej- Koschany „Aby podnieść różę…niczyją? Rilke i poeci pokolenia wojennego”
Tytuł wykładu w zamyśle Autorki kontaminuje tytuł ciemnej groteski – dramatu Andrzeja Trzebińskiego „Aby podnieść różę” z tytułem powojennego tomu największego żydowskiego poety niemieckojęzycznego po Zagładzie, także wychowanego na Rilkem, należącego do tej samej generacji co polscy poeci pokolenia wojennego – Paula Celana (1920-1970) – Niemandsrose (Róża niczyja, 1963). Warto przypomnieć, że – urodzony w roku 1921 – Tadeusz Różewicz właśnie poecie z Czerniowiec poświęcił wiersz z tomu „Płaskorzeźba” w wątkiem przewodnim z Celanowskiej Fugi śmierci „Der Tod ist ein Meister aus Deutschland” („Śmierć jest mistrzem z Niemiec”).
Co ciekawe i nieoczywiste, zarówno poeci pokolenia wojennego, jak i poeci o miarę poetyckiej generacji starsi czytają liryka, urodzonego w 1875 roku w Pradze, a zmarłego w 1926 w Szwajcarii, Rainera Marię Rilkego. Łącznikiem między poetami pokolenia wojennego a Rilkem – łącznikiem także nieoczywistym – jest róża: oni, <ranni różą>, piszący listy na płatkach róż (jak Gajcy do narzeczonej), wiersz o różach w wazonie (jak Teresa Bogusławska) […]; on – odkrywca nowego gatunku róż, hodowca tych kwiatów, autor wielu wierszy na tematy różane (Wnętrze róży, Waza z różami, jeden sonet z cyklu Sonety do Orfeusza, VI z części II, różane autoepitafium – napis nagrobny)” – podkreśla prof. Katarzyna Kuczyńska – Koschany w zapowiedzi prelekcji.
