Stała ekspozycja „Adam Mickiewicz 1798 – 1855” jest wystawą biograficzną w Muzeum Literatury, ukazującą postać poety, jego środowisko i rodzinę, działalność polityczną i twórczość literacką.
Wystawa – zorganizowana w dwusetną rocznicę urodzin poety – prezentuje najcenniejsze mickiewicziana z kolekcji własnej Muzeum. Oprócz autografu Grażyny, strony rękopisu Pana Tadeusza, można tu zobaczyć fragmenty listów Mickiewicza, czy pierwodruki jego dzieł, niekiedy z dedykacjami. Liczne pamiątki, wśród nich obrazek z nowogródzkiego domu i kuferek podróżny, z którym poeta go opuścił, meble z gabinetu w paryskim Arsenale, przedmioty należące niegdyś do jego żony, Celiny z Szymanowskich, fotografie i wizerunki rodzinne – pochodzą z pozyskanych w latach 1952-1953, 1974, 1978 zasobów wnuczki Marii Mickiewiczówny, prawnuka Jerzego Goreckiego, oraz wdowy po najmłodszym synu Józefie – Luizy Mickiewiczowej. Sąsiadują z rzeczami po Andrzeju Towiańskim (z jego archiwum domowego, pozyskanego w 1960 roku i zachowanymi przez włoskich wyznawców Mistrza (przekazała je w 1977 roku prof. Marina Bersano-Begey z Turynu).
Ważną rolę odgrywają w ekspozycji malarstwo i grafika, przeważnie polskich artystów: Piotra Stachiewicza i Piotra Orłowskiego, Teofila Kwiatkowskiego, Januarego Suchodolskiego, Jana P. Norblina, Piotra Michałowskiego, Cypriana Norwida, Napoleona Ordy, Antoniego Tepy, Zofii Szymanowskiej i innych), a także wyroby rzemiosła artystycznego. Wszystkie dzieła przybliżają odbiorcy epokę, w której żył autor “Ballad i romansów” i pozwalają na zapoznanie się z polską sztuką romantyczną. Łatwo odnaleźć słynny portret „Adam Mickiewicz wsparty na Judahu skale” z 1828 roku autorstwa Walentego Wańkowicza, ale warto zwrócić uwagę i na inne dzieła tego artysty.
Wystawa pokazuje, jak Mickiewicz – należący do pierwszego pokolenia „Polaków urodzonych w niewoli” – stawał się romantykiem, dla rodaków także wieszczem; drogę poety do III części Dziadów i Pana Tadeusza. „Słowiański Byron” zmienia się w orędownika narodów ciemiężonych, a jako mieszkaniec Europy podkreśla swe pochodzenie znad Niemna. Zaprezentowano różnorodną działalność polityczną Mickiewicza na emigracji, od artykułów w Pielgrzymie Polskim po misję polityczno-wojskową w Turcji, podobnie jak wcześniejsze, podporządkowaną “sprawie narodowej”.
Każda z sześciu części wystawy dokumentuje inny etap wędrówki romantycznego artysty i zarazem „porządkuje” jego biografię.
Część I. Zaosie –Nowogródek – Wilno, 1798-1824;
Część II. Rosja, 1824-1829;
Część III. Podróże, 1829-1832;
Część IV. Paryż – Lozanna – Paryż,1832- 1840;
Część V. Francja – Włochy – Paryż, 1840-1855;
Część VI. Konstantynopol, 1855.
Ekspozycja obejmuje ponad sześćset eksponatów, z których większość jest opisana w bogato ilustrowanym katalogu. Katalog nie obejmuje również obiektów włączonych do ekspozycji już po jej otwarciu w 1998 roku (np.„Listy Braci Polskiej” z 1846 roku czy Franciszka Tepy „Portretu Adama Mickiewicza” z 1857 roku, w owalu). To czwarta w historii Muzeum wystawa prezentująca Adama Mickiewicza i jego epokę.
Wystawa „Adam Mickiewicz 1798 – 1855”
Muzeum Literatury
Rynek Starego Miasta 20 w Warszawie
Wystawa czynna:
poniedziałek, wtorek – nieczynne
środa, piątek 11:00 – 16:00
czwartek 16:00 – 20:00
sobota, niedziela: 11:00 – 18:00
„Usłyszeć i zobaczyć Adama Mickiewicza” – projekt realizowany przez Fundację Fortima Akademia Filmowego Słowa i Muzeum Literatury.
Zapraszamy naszych Gości do odsłuchiwania audiodeskrypcji 42 obiektów znajdujących się na wystawie stałej poświęconej Adamowi Mickiewiczowi.
Czyta Paweł Straszewski.
