4 czerwca o godz. 11:00 zapraszamy na kolejny wykład prezentowany w ramach Literackiej Akademii Seniora. Tym razem prelekcję wygłosi kustosz Małgorzata Wichowska pt. Poeta zamordowany. O Władysławie Sebyle i ocalonym archiwum poety.
Władysław Sebyła (1902-1940) był polskim poetą, podporucznikiem rezerwy piechoty Wojska Polskiego, a także ofiarą zbrodni katyńskiej.
Przy okazji wystawy poświęconej temu twórcy tak pisała o nim Małgorzata Wichowska:
Archiwum autora Koncertu egotycznego jest wyjątkowe – ocalało prawie w całości. Spuścizna twórców okresu międzywojennego i pokolenia wojennego pozostała często tylko we fragmentach, strzępach, które ujawniają się czasami po latach, zyskując niekiedy znaczenie swoistych artefaktów. Archiwum Sebyły od chwili jego odejścia na front 28 sierpnia 1939 roku było przechowywane, porządkowane, komentowane, słowem – otoczone jak najtroskliwszą i rozumną opieką jego żony, Sabiny Sebyłowej, w mieszkaniu przy ulicy Brzeskiej na warszawskiej Pradze, szczęśliwie ocalałym w czasie wojny (okres ten przywołują znakomite Notatki z prawobrzeżnej Warszawy autorstwa S. Sebyłowej, Warszawa 1985). Ostatecznie, począwszy od późnych lat 60. ubiegłego wieku, żona Poety przekazywała kolejne partie archiwum do zbiorów Muzeum Literatury. Po jej śmierci w 1980 roku wysiłek ten kontynuował syn Witold. Były to najbardziej osobiste pamiątki, z którymi zapewne najbliższa rodzina długo nie potrafiła się rozstać. W zbiorach Muzeum znajdują się prawie wszystkie rękopisy utworów poetyckich, w tym przekładów, tekstów dramatycznych, artykułów i recenzji Sebyły, jego listy i obszerna korespondencja, dokumenty, bogaty zbiór fotografii rodzinnych, wreszcie, mające ścisły związek z warsztatem i działalnością literacką poety – utwory z teki redakcyjnej „Kwadrygi” oraz papiery samej Sabiny Sebyłowej. Cały zgromadzony zespół został opracowany i objęty naukowym katalogiem opublikowanym w Katalogu rękopisów Muzeum Literatury. Tom II. Poezja polska XX w. (Warszawa 2002). Sygnatury 880-918. Suchy zapis techniczny – bezcenne źródło biograficzne i dokument drogi poetyckiej, pozwalające wniknąć w konteksty twórczości i świat poety, męża i ojca. „Dotknięcie pamięci”. Tak nazywała i wyróżniała autorka Notatek… partie swoich wspomnień, w których przytaczała fragmenty utworów z archiwum zaginionego męża, kiedy odrywała się od zapisów bieżącej, okupacyjnej rzeczywistości, by przywołując tamte zapisy, dać świadectwo najintymniejsze – tęsknoty i wierności. To dojmujące odczucie „dotknięć pamięci” towarzyszy w próbie opisu archiwum poety. (…)
Serdecznie zapraszamy!
