4 czerwca o godz. 11:00 odbył się trzeci już wykład prezentowany w ramach Literackiej Akademii Seniora. Tym razem prelekcję wygłosiła Małgorzata Wichowska pt. „Poeta zamordowany. O Władysławie Sebyle i ocalonym archiwum poety”
Ostatni wiersz epoki był w druku.
A jego autor, Władysław Sebyła,
Lubił wieczorem wyjąć z szafy skrzypce
Kładąc futerał przy tomach Norwida.
Haftki munduru wtedy miał rozpięte
(Bo na kolei pracował, na Pradze).
W tym swoim wierszu, jakby testamencie,
Do Światowida przyrównał ojczyznę.
Zbliża się do niej świst i werbli trzask
Od równin wschodu i równin zachodu,
A ona śni o brzęku swoich pszczół,
O popołudniach w hesperyjskich sadach.
Czy za to strzelą w tył głowy Sebyle
I pochowają go w smoleńskim lesie?
Tymi słowami Czesław Miłosz zarysował w Traktacie poetyckim postać wybitnego artysty: poety, muzyka i malarza zamordowanego strzałem w tył głowy podczas likwidacji polskich jeńców wojennych przez sowieckie NKWD wiosną 1940 roku. Minęło 85 lat od śmierci Władysława Sebyły, poety, którego twórczość w swoim niezwykłym rozwoju została dramatycznie przerwana, a w powojennej historii powtórnie „zamordowana”, skazana na niepamięć. Archiwum autora proroczego wiersza inc. I znowu tupot nóg sołdackich (1938) od chwili jego odejścia na front 28 sierpnia 1939 roku było przechowywane, porządkowane, komentowane – otoczone jak najtroskliwszą i rozumną opieką jego żony, Sabiny Sebyłowej, która ostatecznie, razem z synem Witoldem przekazała je do zbiorów Muzeum Literatury.
fot. M. Bociański
